O ilk anlar... hafızana kazınan o ilk anı.. üzerinden yıllar geçse de onu hatırladığında aklına düşüveren o ilk anı.. ne kadar kötüvbiterse bitsin.. ne yaşanırsa yaşansın sende yeri hep o ilk anı..
ilk anı en özel ve belki her zaman en güzelidir..
ilk anı’yla hatırla beni her daim.. aklımın en ucra köşesinde sen’li ilk anım..
O ilk öpücük. En masum duygularla teni tenine karıştıpı o ilk an. Heyecan dolu mutluluk yüklü o ilk anı.. bir kitapta okumuştum. “Seninle öpüşmek salıncakta sallanmak gibi.” Salıncaktaki özgürlüğü senşn dudaklarında buldum ben de.. o ilk heyecanı hiç kaybetmedim. Şimdiler de bunca zaman sonra bile bazı bazı zamansız arayışlarında bile hala aynı heyecanı hissediyorum sol yanımda. Hala kelebeklerim can buluyor karnımda.
Ama nefret de ediyorum senden. Bitirdiğin için, umursamazlıkların için nefret ediyorum senden. Kıskanıyorum seni.. bazen gitmeni gözümün önünde olmamanı istiyorum. Hatta bazen ölmeni istiyorum da hemen ardından Tanrıya dualar ediyorum bunu duymamış olsun diye.
Ama geçecek. Hep geçti. Her zaman geçer. Geçmek zorunda. Yeni bir heyecana kadar sen’li delirmelerim. Başka bir şey değil.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder